Θεάσεις: 14.644
Κοινωνική επανένταξη, υποστήριξη ατόμων με ειδικές ανάγκες, Β΄ μέρος
Ψαθάς Δημήτρης, Παιδαγωγός MSc
Η θετική εικόνα του ανθρώπου με ειδικές ανάγκες
Σύμφωνα με πρόσφατη ευρωπαϊκή έρευνα, υπάρχει σοβαρή έλλειψη κατανόησης του τι σημαίνει Άτομα με Ειδικές Ανάγκες. Μεγάλο μερίδιο ευθύνης για αυτό έχουν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης καθώς οι εικόνες που προβάλλουν, ασκούν σημαντική επίδραση στον τρόπο που κατανοούμε και αντιμετωπίζουμε τα άτομα με κάποια αναπηρία. Είναι όμως οι εικόνες αυτές θετικές όπως θα έπρεπε, ή αρνητικές;
Το μόνο σίγουρο είναι ότι τα Μ.Μ.Ε δεν προβάλλουν προς τα έξω τα ΑΜΕΑ όπως θα έπρεπε. Το σύνηθες φαινόμενο είναι να παρουσιάζονται οι άνθρωποι αυτοί σαν υποδεέστεροι, που έχουν χιλιάδες προβλήματα και χρειάζονται τη βοήθειά μας.
Άμεσο αποτέλεσμα αυτού, είναι να αντιμετωπίζουμε αυτούς τους ανθρώπους με οίκτο και ο στιγματισμός τους. Όμως, αυτή είναι η αρνητική συμπεριφορά που δεν αρμόζει στην εικόνα της σημερινή μας κοινωνίας.
Θετική εικόνα όλων αυτών, σημαίνει ότι πρέπει να προβάλλονται οι άνθρωποι με αναπηρία μέσω των καθημερινών διεκδικήσεών τους, μέσω της καθημερινής συμμετοχής τους στην κοινωνική ζωή.
Να προβάλλονται ως ενεργοί, διεκδικητικοί πολίτες που έχουν λαχτάρα να ζήσουν απόλυτα φυσιολογικά και όχι ως παθητικοί αποδέκτες οίκτου. Πρέπει να αντιμετωπίζονται ως άνθρωποι που έχουν ίσα δικαιώματα με όλους και όχι ως αντικείμενα φιλανθρωπίας.
Σημαντικό πρώτο βήμα σε αυτήν την προσπάθεια, αποτελεί η αλλαγή του τρόπου με τον οποίο αποκαλούνται τα ΑΜΕΑ. Έτσι, τη θέση του τίτλου «ΑΜΕΑ», μπορεί να πάρουν οι εξής πολύ πιο εύηχες φράσεις:
- Ήρωες της ζωής
- Νικητές της ζωής
- Νικητές της αναπηρίας
- Με τα μάτια της ψυχής (για πολίτες με προβλήματα όρασης)
- Κραυγή σιωπής (για πολίτες με προβλήματα ακοής)
- Πρωταθλητές της θέλησης
- Άτομα με ειδικές αναπηρίες
- Άτομα με ειδικές δεξιότητες
- Ολυμπιονίκες της ζωής (για τους αθλητές με αναπηρία)
- Ολυμπιονίκες της θέλησης
Κοινωνικός Αποκλεισμός
Ο Κοινωνικός Αποκλεισμός αποτυπώνει το φαινόμενο του αποκλεισμού ενός αυξανόμενου αριθμού πληθυσμιακών ομάδων, τόσο από την αγορά εργασίας, όσο και ευρύτερα από την συμμετοχή τους «στο κοινωνικό γίγνεσθαι».
Αναμφίβολα τα άτομα με αναπηρία είναι μια ομάδα πληθυσμού που είναι εκτεθειμένη στον κίνδυνο της φτώχιας και του κοινωνικού αποκλεισμού.
Ο κοινωνικός αποκλεισμός των ατόμων με αναπηρία οφείλεται στον τρόπο οργάνωσης των κοινωνιών, ο οποίος είναι τέτοιος ώστε συχνά τα άτομα με αναπηρία βιώνουν τη διάκριση στην καθημερινή τους ζωή. Η διάκριση βασίζεται από τη μία πλευρά στην προκατάληψη της κοινωνίας και από την άλλη στα εμπόδια που αντιμετωπίζουν τα άτομα με αναπηρία για την πλήρη συμμετοχή τους στην κοινωνία.
Τόσο ο στιγματισμός όσο και τα εμπόδια που συναντούν τα άτομα με αναπηρία στην καθημερινή τους ζωή βρίσκονται σε άμεση συνάρτηση με το είδος και τη βαρύτητα της αναπηρίας. Το στίγμα δεν αφορά μόνο το άτομο που νοσεί αλλά και την οικογένειά του. Συνεπώς επιβαρύνεται η κατάσταση του ατόμου, περιπλέκονται οι σχέσεις μέσα στην οικογένεια και δυσχεραίνει ο βίος και των δύο στην κοινότητα.
Εάν το άτομο συμμερίζεται το στίγμα σε βάρος του, όπως συμβαίνει συχνά, τότε μιλάμε για αυτοστιγματισμό. Στην περίπτωση αυτή το άτομο έχει αρνητικές πεποιθήσεις για τον εαυτό του (αδύναμος, ανάξιος), δοκιμάζει αρνητικά συναισθήματα (χαμηλή αυτοεκτίμηση, αναποτελεσματικός) και τέλος η συμπεριφορά του είναι ανάλογη των διακρίσεων που υφίσταται (δεν προσπαθεί και αποτυγχάνει στη δημιουργία σχέσεων με τους άλλους, στην αναζήτηση εργασίας). Η ανάκτηση της αυτοπεποίθησης αποτελεί δύσκολο αλλά ουσιαστικό μέρος της ψυχολογικής υποστήριξης του ατόμου.
Οι στρατηγικές για την καταπολέμηση του στίγματος και των συνεπειών του μπορεί να διακριθούν σε τρεις μορφές: α) διαμαρτυρία προς τα Μ.Μ.Ε. και παράλληλη ενημέρωση για τα δικαιώματα, β) αγωγή κοινότητας για την τροποποίηση των αρνητικών προκαταλήψεων, γ) η κοινωνική επαφή, γνωριμία και εξοικείωση με τα άτομα.
Τα άτομα με αναπηρία αποτελούν μία ανομοιογενή ομάδα πληθυσμού, οι ανάγκες των οποίων διαφοροποιούνται. Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να επιδειχθεί στα άτομα με αναπηρία που δεν μπορούν να αυτό-εκπροσωπηθούν, όπως είναι τα άτομα με αυτισμό, με νοητική υστέρηση, με πολλαπλές αναπηρίες, τα οποία χρειάζονται υποστηρικτικές υπηρεσίες στην καθημερινή τους ζωή.
Η έκταση και η ταχύτητα των τεχνολογικών μεταβολών, που επέρχονται στους περισσότερους κλάδους της οικονομίας, οδηγούν σε μεγαλύτερη επιλεκτικότητα της Αγοράς Εργασίας και επομένως στην αύξηση των κινδύνων Κοινωνικού Αποκλεισμού. Ο Κοινωνικός Αποκλεισμός εμφανίζεται σαν χαρακτηριστικό κυρίως των περισσότερο τρωτών εργαζομένων ή εκείνων που θα προσαρμοστούν δυσκολότερα στις μεταβολές αυτές, ιδίως εξαιτίας:
- έλλειψης βασικών επαγγελματικών προσόντων και δεξιοτήτων, εξαιτίας της ανεπαρκούς τους ένταξης στο εκπαιδευτικό σύστημα,
- στέρησης ή μείωσης φυσικών προσόντων, λόγω σωματικής, ψυχικής ή νοητικής μειονεξίας,
- εγκλεισμού σε ιδρύματα,
- εξάρτησης από ουσίες,
- κοινωνικού στιγματισμού και στερεότυπων προκαταλήψεων,
- έλλειψης απρόσκοπτης επικοινωνίας με το ευρύτερο περιβάλλον και άγνοιας των θεσμών και των μέτρων, που μπορούν να δώσουν λύσεις στους χρήστες.
Πάρα πολύ συχνά τα παραπάνω δεδομένα εμφανίζονται συσσωρευμένα σε ορισμένες πληθυσμιακές ομάδες, όπως είναι τα άτομα με ειδικές ανάγκες.
Την τελευταία περίπου δεκαετία η ποιότητα ζωής, η κατοχύρωση δικαιωμάτων και η συμμετοχή στο κοινωνικό γίγνεσθαι των ειδικών πληθυσμιακών ομάδων (ΑΜΕΑ & άτομα τρίτης ηλικίας) αποτελούν βασικές προτεραιότητες στην ημερησία διάταξη των οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και αρκετών χωρών-μελών. Παρά τα σοβαρά προβλήματα που υφίστανται, διαπιστώνεται πλέον τόσο η ξεκάθαρη πολιτική βούληση, όσο και η ουσιαστική λήψη πρωτοβουλιών για τη βελτίωση της υφιστάμενης κατάστασης.
Κοινωνική ένταξη
Σήμερα είναι συνεχώς διευρυνόμενη η απαίτηση για συστηματική συμβολή και συνεργασία όλων των παραγόντων της Αγωγής (Οικογένειας, Σχολείου, Εκκλησίας, Κοινωνίας, Πολιτείας) στην προσπάθεια επίλυσης του σύνθετου προβλήματος της κοινωνικής ένταξης των ΑΜΕΑ. Η προσπάθεια θα καταβάλλεται όχι μόνο από την πλευρά του ιδίου του ΑΜΕΑ, αλλά και από την πλευρά των λοιπών μελών της οποιασδήποτε υποομάδας του κοινωνικού συνόλου, για την αυτόνομη και ανεξάρτητη συμμετοχή του στο κοινωνικό γίγνεσθαι.
Σημειώνουμε ότι χρησιμοποιούμε τον όρο κοινωνική ένταξη με το συνήθως εννοούμενο ή θεωρούμενο ως εννοιολογικό περιεχόμενό του, αυτό της κοινωνικής ενσωμάτωσης. Η κοινωνική ενσωμάτωση είναι το αποτέλεσμα των διαδικασιών κοινωνικοποίησης, η οποία περιλαμβάνει ενέργειες που ξεκινούν από την εκπαίδευση, την επαγγελματική κατάρτιση, τον επαγγελματικό προσανατολισμό και τη λειτουργική αποκατάσταση και ολοκληρώνονται με την επαγγελματική αποκατάσταση (αρχική ή επαγγελματική επανένταξη). Προϋπόθεση για κάθε περίπτωση είναι η αλληλοαποδοχή και η αλληλοαναγνώριση της ισοτιμίας όλων των μελών ενός συνόλου ή όλων των υποσυνόλων ενός συνόλου, δηλαδή η εξομοίωσή τους ως προς τη συμμετοχή τους στους κανόνες των υποχρεώσεων και των δικαιωμάτων, βάσει των οποίων λειτουργεί ένα περιβάλλον (οικογενειακό, σχολικό, εργασιακό, κοινωνικό).
Σύμφωνα με διάφορες προσεγγίσεις, για τη συμβολή της εργασίας στην επιβίωση και την ολοκλήρωση του ανθρώπου και της κοινωνίας, η εργασία παρέχει στον άνθρωπο, μεταξύ των άλλων, και τα εξής:
α) Ευκαιρίες να καλλιεργήσει και να αναπτύξει τις ικανότητές του, οι οποίες συμβάλλουν στην ανάπτυξη και τη μορφοποίηση της προσωπικότητάς του.
β) Δυνατότητες δημιουργίας ουσιαστικών σχέσεων με τα άλλα μέλη του κοινωνικού συνόλου, και οι σχέσεις αυτές,
γ) συνεπάγονται την ύπαρξη και λειτουργία της κοινωνίας αυτής και αντιστρόφως η ύπαρξη και η λειτουργία της κοινωνίας επιβάλλει τη δημιουργία των σχέσεων αυτών, οι οποίες και οδηγούν,
δ) Στην κοινωνική ενσωμάτωση του ανθρώπου.
Όμως, παρόλη την αναγκαιότητα κοινωνικής συμβίωσης των ανθρώπων, μέσω των δυνατοτήτων που προσφέρει η μέσω της εργασίας συμμετοχή στο κοινωνικό γίγνεσθαι, πολλοί άνθρωποι, για διάφορους λόγους (υποκειμενικούς ή και αντικειμενικούς) δεν έχουν ίσες ευκαιρίες προετοιμασίας και αναλογικής συμμετοχής σ’ αυτό. Η απουσία ορισμένων ανθρώπων από το κοινωνικό γίγνεσθαι έχει ως συνέπεια, είτε να μην αποκτούν οι άνθρωποι αυτοί προσωπική ταυτότητα (ελεύθερης προσωπικότητας) και να αλλοτριώνονται εξαρτώμενοι από το κατά συγκυρία περιβάλλον (οικογενειακό, ιδρυματικό, φιλανθρωπικό, παροχών κ.λπ.), είτε να περιθωριοποιούνται, να εξαθλιώνονται και να αποκόπτονται ή να απορρίπτονται από αυτό.
Κατά συνέπεια, η αγωγή και οι παράγοντες της αγωγής οφείλουν να προετοιμάζουν όλα τα μέλη, που συναπαρτίζουν την κοινωνία των ανθρώπων, έτσι ώστε η ελεύθερη και υπεύθυνη προσωπικότητα: α) Να καλλιεργείται με την ελεύθερη (στην οικογένεια και την κοινωνία) και την κατά σύστημα αγωγή (στις εκπαιδευτικές μονάδες γενικής και επαγγελματικής εκπαίδευσης). β) Να ενεργοποιείται με την εργασιακή- επαγγελματική- οικονομική ένταξη, ανάλογα με το ενδιαφέρον, που θα υπάρχει εκ μέρους του κάθε ανθρώπου, αλλά και τις υφιστάμενες υποκειμενικές και, κυρίως, αντικειμενικές δυνατότητες. γ) Να ενεργεί αμφίδρομα, δηλαδή τόσο προς την κατεύθυνση του άλλου, με τη συνεργασία των ΑΜΕΑ και των εκπροσώπων τους και με την αλληλοαποδοχή ΑΜΕΑ και μη ΑΜΕΑ, όσο και προς την κατεύθυνση του εαυτού του. Η αλληλοαποδοχή οδηγεί και στη μη παρεμπόδιση του ΑΜΕΑ εκ μέρους του μη ΑΜΕΑ, υπό τη μορφή στέρησης κάποιων δικαιωμάτων (εκπαίδευσης, αποκατάστασης, ένταξης), καθώς και στη μη παγίωση παροχών ή άλλων ενισχύσεων που οδηγούν σε οποιαδήποτε μορφή εξάρτησης.
Η πρόληψη και η καταπολέμηση του αποκλεισμού από τον εργασιακό και κοινωνικό βίο ομάδων πληθυσμού που αντιμετωπίζουν σύνθετα προβλήματα υγείας (αναπηρία, ψυχική νόσο κ.ά.) αποτελούν τη βάση του στρατηγικού σχεδιασμού του Άξονα 4 του ΕΠ «Ανάπτυξη ανθρώπινου δυναμικού» 2007-2013. Στους γενικούς στόχους του Άξονα περιλαμβάνονται η αναβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών ψυχικής υγείας σύμφωνα με τον Εθνικό σχεδιασμό, καθώς και η περαιτέρω προώθηση ενός νέου λειτουργικού μοντέλου ανοιχτής φροντίδας των ΑΜΕΑ.
ΟΜΑΔΕΣ ΑΜΕΣΑ ΩΦΕΛΟΥΜΕΝΩΝ
Οι ομάδες-στόχοι του Άξονα αντιστοιχούν σε κατηγορίες του πληθυσμού που αντιμετωπίζουν μείζονα κίνδυνο κοινωνικού αποκλεισμού εξαιτίας σωρευτικών παραγόντων, καθώς επίσης και οι εμπλεκόμενοι στη διαδικασία φροντίδας τους.
Οι ωφελούμενοι των παρεμβάσεων σε ό,τι αφορά την εδραίωση της μεταρρύθμισης στον τομέα της ψυχικής υγείας είναι άτομα με προβλήματα ψυχικής υγείας που διαβιούν στην κοινότητα, χρόνιοι ψυχικά ασθενείς με μακρόχρονη νοσηλεία, μέλη οικογενειών και φροντιστές ατόμων με προβλήματα ψυχικής υγείας, καθώς και εθελοντές του τομέα της ψυχικής υγείας.
Οι ωφελούμενοι των παρεμβάσεων σε ό,τι αφορά τον αποϊδρυματισμό και την προώθηση της αυτόνομης διαβίωσης είναι άτομα με αναπηρία ή σε άσχημη κατάσταση υγείας λόγω γήρατος, άτομα που διαβιούν σε δομές ιδρυματικής περίθαλψης, μέλη οικογενειών και φροντιστές ατόμων με αναπηρίες, και τέλος επαγγελματίες και εθελοντές του τομέα κοινωνικής φροντίδας.
ΔΡΑΣΕΙΣ – ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ
Για την εξυπηρέτηση των στρατηγικών στόχων του ΥΥΚΑ προβλέπεται η υλοποίηση δύο δράσεων, οι οποίες θα χρηματοδοτηθούν ως προς τις λειτουργικές τους δαπάνες από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο με 300 εκατ. ?, ενώ οι υποδομές των νέων δομών θα χρηματοδοτηθούν από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης μέσω των Περιφερειακών Επιχειρησιακών Προγραμμάτων 2007-2013, και έχουν ως εξής:
Δράση 1: Εδραίωση της μεταρρύθμισης στον τομέα της Ψυχικής Υγείας.
Δράση 2: Αποϊδρυματισμός ΑΜΕΑ και πολιτικές προώθησης στην αυτόνομη διαβίωση.
Αναλυτικότερα:
Δράση 1: Εδραίωση της μεταρρύθμισης στον τομέα της Ψυχικής Υγείας
Στη συγκεκριμένη Δράση προβλέπονται οι ακόλουθες παρεμβάσεις/ κατηγορίες πράξεων:
• Ψυχοκοινωνική αποκατάσταση – Πρόληψη της μετάπτωσης σε χρονιότητα των νέων περιστατικών – Αποκατάσταση ατόμων με προβλήματα ψυχικής υγείας που διαβιούν στην κοινότητα.
• Εξασφάλιση της συνεχούς φροντίδας – Μετασχηματισμός Ψυχιατρικών Νοσοκομείων – Ολοκλήρωση της κάλυψης των αναγκών περίθαλψης σε κοινοτικές δομές.
• Οριζόντια- διατομεακά προγράμματα πρόληψης των διαταραχών σε επιλεγμένους πληθυσμούς «υψηλού κινδύνου», προαγωγής της ψυχικής υγείας, κινητοποίησης εθελοντών, ενίσχυσης της συλλογικής έκφρασης των χρηστών υπηρεσιών ψυχικής υγείας και συνηγορίας, ενημέρωσης-εκπαίδευσης του κοινού και καταπολέμησης του στίγματος και των προκαταλήψεων.
• Παρακολούθηση, προτυποποίηση, αξιολόγηση και πιστοποίηση υπηρεσιών ψυχικής υγείας και κατάρτιση επαγγελματιών και στελεχών άλλων τομέων.
Δράση 2: Αποϊδρυματισμός ΑΜΕΑ και πολιτικές προώθησης στην αυτόνομη διαβίωση
Ο μέγιστος αριθμός ατόμων που εκτιμάται ως βάση υπολογισμού των δεδομένων αποϊδρυματοποίησης μέσω της ανάπτυξης ενός Εθνικού Δικτύου Δομών την περίοδο 2007-2013 ανέρχεται σε 2.010 άτομα για τον υπολογισμό των αντίστοιχων Δεικτών των Δραστηριοτήτων των μονάδων Κοινωνικής Ένταξης και Αποκατάστασης (ΜΚΕΑ).
Για τις Στέγες Υποστηριζόμενης Διαβίωσης (ΣΥΔ), οι οποίες αφορούν ΑΜΕΑ που διαβιούν με την οικογένεια, δεν υπάρχουν καταγεγραμμένα επίσημα στοιχεία και εκτιμάται ότι ο αριθμός τους ανέρχεται στα 10.000 άτομα περίπου, λαμβάνοντας υπόψη:
α) το γενικό πληθυσμό ΑΜΕΑ της χώρας,
β) το ποσοστό του παραπάνω πληθυσμού που χρησιμοποιούν τις υπηρεσίες πρόνοιας και αφορούν άτομα κάτω από το όριο της φτώχειας και
γ) το ποσοστό του πληθυσμού που θεωρείται ότι μπορεί να θεωρηθεί επωφελούμενος πληθυσμός για τις ΣΥΔ.
Η ανάπτυξη ενός «ανοικτού» μοντέλου περίθαλψης κοινωνικής φροντίδας που θα αξιοποιήσει τα αποτελέσματα της πιλοτικής εφαρμογής των παρεμβάσεων του Γ’ ΚΠΣ επιβάλλει πλέον την υιοθέτηση νέων στρατηγικών αποϊδρυματισμού, οι οποίες θα συνδυασθούν με συντονισμένες πολιτικές πρόληψης των διαδικασιών παραπομπής και διαβίωσης σε δομές κλειστής φροντίδας.
Οι στρατηγικές αυτές ενσωματώνουν διαστάσεις πρόληψης, φροντίδας και αποκατάστασης, προωθώντας τις σύγχρονες απαιτήσεις βιωσιμότητας και αποτελεσματικότητας των συστημάτων κοινωνικής φροντίδας που αναδεικνύονται από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Μοντέλο.
Στη συγκεκριμένη Δράση προβλέπονται οι εξής παρεμβάσεις/ κατηγορίες πράξεων:
Α: Πρόληψη του ιδρυματισμού και του στιγματισμού ατόμων με προβλήματα αναπηρίας
Β: Ανάπτυξη στρατηγικών αποϊδρυματισμού.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Τα αναμενόμενα αποτελέσματα των προτεινόμενων παρεμβάσεων του ΕΠ, σε ό,τι αφορά την εδραίωση της μεταρρύθμισης στον τομέα της ψυχικής υγείας κατηγοριοποιούνται ως εξής:
Για τα άμεσα ωφελούμενα άτομα με προβλήματα ψυχικής υγείας:
• Επίτευξη υψηλού βαθμού κοινωνικής ενσωμάτωσης και (επαν)ένταξής τους στην αγορά εργασίας και επίτευξη υψηλού βαθμού αυτονομίας και κοινωνικοοικονομικής δραστηριότητας.
• Ελαχιστοποίηση ή/ και εξάλειψη των κινδύνων απομάκρυνσης και αποκλεισμού των ατόμων με προβλήματα ψυχικής υγείας από την αγορά εργασίας και μεγιστοποίηση των ευκαιριών αξιοπρεπούς διαβίωσης αυτών μέσα στο οικογενειακό, κοινωνικό και εργασιακό τους περιβάλλον.
• Μείωση και εξάλειψη των προβλημάτων που δημιουργεί το στίγμα, οι διακρίσεις και τα αρνητικά κοινωνικά στερεότυπα για τα άτομα με προβλήματα ψυχικής υγείας.
• Αναμόρφωση του προνοιακού μοντέλου (από το προστατευτικό μοντέλο κλειστής φροντίδας, σε ανοιχτές αποκεντρωμένες δομές στήριξης και φροντίδας μέσα στην κοινότητα).
Για τα άμεσα ωφελούμενα άτομα με αναπηρίες, που διαβιούν σε ίδρυμα ή απειλούνται με εγκλεισμό σε ίδρυμα:
• Αποϊδρυματοποίηση και επανένταξη τουλάχιστον του 10% των ΑΜΕΑ που διαβιούν σε κλειστές δομές περίθαλψης και πρόληψη ιδρυματοποίησης τουλάχιστον 17% των ΑΜΕΑ, που απειλούνται με ιδρυματισμό.
• Κοινωνική επανένταξη ΑΜΕΑ με τη συμμετοχή της κοινότητας μέσω προγραμμάτων ψυχοκοινωνικής στήριξης και κοινωνικής συμμετοχής, καθώς και εναλλακτικών μορφών απασχόλησης.
• Προετοιμασία των περιθαλπομένων αλλά και του προσωπικού που ήδη εργάζεται στα ιδρύματα, για την ένταξή τους σε δομές ημιαυτόνομης και αυτόνομης διαβίωσης.
• Αποδοχή της κοινότητας και στήριξη της προσπάθειας για την προετοιμασία ένταξης στην κοινωνική και οικονομική ζωή των ΑΜΕΑ.
• Ανάπτυξη Μονάδων Αξιολόγησης της αναπηρίας και εφαρμογή για την αξιολόγηση χιλιάδων αναπήρων.
Για τις οικογένειες και τους φροντιστές των ατόμων με προβλήματα ψυχικής υγείας και ΑΜΕΑ:
• Επίτευξη υψηλού βαθμού αποφόρτισης των οικογενειών και των φροντιστών, και ιδιαίτερα των γυναικών, ώστε να παραμείνουν ενεργοί πολίτες στο κοινωνικό και εργασιακό πεδίο.
• Απόκτηση δεξιοτήτων αποτελεσματικής αντιμετώπισης του «φορτίου φροντίδας» των ατόμων με προβλήματα ψυχικής ή σωματικής υγείας με αποτέλεσμα την ενδυνάμωση και την κινητοποίηση των ασθενών και των συγγενών τους.
Για το ανθρώπινο κεφάλαιο του τομέα:
• Βελτιστοποίηση της συμμετοχής των επαγγελματιών ψυχικής υγείας και κοινωνικής αλληλεγγύης, αλλά και στελεχών άλλων τομέων και εθελοντών, στις παρεμβάσεις για την ψυχική υγεία και τον αποϊδρυματισμό ΑΜΕΑ, με όρους αποτελεσματικότητας και αποδοτικότητας
• Δημιουργία ή/ και διατήρηση άνω των 5.000 θέσεων εργασίας.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ
Μέσω της απαρτίωσης των παρεχόμενων υπηρεσιών σε επίπεδο Τομέα Ψυχικής Υγείας και του εκσυγχρονισμού των συστημάτων κοινωνικής προστασίας και κοινωνικο-οικονομικής ένταξης θα επιτευχθεί αναβάθμιση της ποιότητας των παρεχομένων υπηρεσιών. Εκτός όμως από τα παραπάνω οφέλη, θα υπάρξουν θετικές επιπτώσεις για την κοινωνία ευρύτερα, μέσω της ενίσχυσης της κοινωνικής αλληλεγγύης, της βελτίωσης των όρων και προϋποθέσεων αποδοχής της διαφορετικότητας και, εντέλει, της διεύρυνσης της κοινωνικής συνοχής.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
- Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ε.Ε., Βρυξέλλες, Ιανουάριος, 2004
- Έκθεση Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Βρυξέλλες, Ιανουάριος, 2004
- Έκθεση Συνοχής Ε.Ε., Eurostar, Φεβρουάριος, 2004
- HELLIOS- Πρόγραμμα για τα μειονεκτούντα άτομα, περιοδική επιθεώρηση της Επιτροπής των Ε.Κ., Βρυξέλλες, 1989
- Οδηγός του πολίτη με ειδικές ανάγκες, εκδ. Υπουργείο Εσωτερικών Δημ. Διοίκησης & Αποκέντρωσης, Αθήνα, 2001
- Πρωτοπαπά Α., «Η δημιουργία επιπρόσθετων ευκαιριών απασχόλησης για τα άτομα με ειδικές ανάγκες», εκδ. Υπουργείου Εργασίας- Ο.Α.Ε.Δ., ΙΙΙ μέρος, Αθήνα, 1988
- Χαρτοκόλλης Π., «Προβλήματα γύρω από την κοινωνική αποκατάσταση ψυχικών αναπηριών», Αθήνα, 1981
Σχετικά
Φορτώνει...
Απρ 14 2009
Κοινωνική επανένταξη, υποστήριξη Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες Β΄ μέρος
Κοινωνική επανένταξη, υποστήριξη ατόμων με ειδικές ανάγκες, Β΄ μέρος
Ψαθάς Δημήτρης, Παιδαγωγός MSc
Η θετική εικόνα του ανθρώπου με ειδικές ανάγκες
Σύμφωνα με πρόσφατη ευρωπαϊκή έρευνα, υπάρχει σοβαρή έλλειψη κατανόησης του τι σημαίνει Άτομα με Ειδικές Ανάγκες. Μεγάλο μερίδιο ευθύνης για αυτό έχουν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης καθώς οι εικόνες που προβάλλουν, ασκούν σημαντική επίδραση στον τρόπο που κατανοούμε και αντιμετωπίζουμε τα άτομα με κάποια αναπηρία. Είναι όμως οι εικόνες αυτές θετικές όπως θα έπρεπε, ή αρνητικές;
Το μόνο σίγουρο είναι ότι τα Μ.Μ.Ε δεν προβάλλουν προς τα έξω τα ΑΜΕΑ όπως θα έπρεπε. Το σύνηθες φαινόμενο είναι να παρουσιάζονται οι άνθρωποι αυτοί σαν υποδεέστεροι, που έχουν χιλιάδες προβλήματα και χρειάζονται τη βοήθειά μας.
Άμεσο αποτέλεσμα αυτού, είναι να αντιμετωπίζουμε αυτούς τους ανθρώπους με οίκτο και ο στιγματισμός τους. Όμως, αυτή είναι η αρνητική συμπεριφορά που δεν αρμόζει στην εικόνα της σημερινή μας κοινωνίας.
Θετική εικόνα όλων αυτών, σημαίνει ότι πρέπει να προβάλλονται οι άνθρωποι με αναπηρία μέσω των καθημερινών διεκδικήσεών τους, μέσω της καθημερινής συμμετοχής τους στην κοινωνική ζωή.
Να προβάλλονται ως ενεργοί, διεκδικητικοί πολίτες που έχουν λαχτάρα να ζήσουν απόλυτα φυσιολογικά και όχι ως παθητικοί αποδέκτες οίκτου. Πρέπει να αντιμετωπίζονται ως άνθρωποι που έχουν ίσα δικαιώματα με όλους και όχι ως αντικείμενα φιλανθρωπίας.
Σημαντικό πρώτο βήμα σε αυτήν την προσπάθεια, αποτελεί η αλλαγή του τρόπου με τον οποίο αποκαλούνται τα ΑΜΕΑ. Έτσι, τη θέση του τίτλου «ΑΜΕΑ», μπορεί να πάρουν οι εξής πολύ πιο εύηχες φράσεις:
Κοινωνικός Αποκλεισμός
Ο Κοινωνικός Αποκλεισμός αποτυπώνει το φαινόμενο του αποκλεισμού ενός αυξανόμενου αριθμού πληθυσμιακών ομάδων, τόσο από την αγορά εργασίας, όσο και ευρύτερα από την συμμετοχή τους «στο κοινωνικό γίγνεσθαι».
Αναμφίβολα τα άτομα με αναπηρία είναι μια ομάδα πληθυσμού που είναι εκτεθειμένη στον κίνδυνο της φτώχιας και του κοινωνικού αποκλεισμού.
Ο κοινωνικός αποκλεισμός των ατόμων με αναπηρία οφείλεται στον τρόπο οργάνωσης των κοινωνιών, ο οποίος είναι τέτοιος ώστε συχνά τα άτομα με αναπηρία βιώνουν τη διάκριση στην καθημερινή τους ζωή. Η διάκριση βασίζεται από τη μία πλευρά στην προκατάληψη της κοινωνίας και από την άλλη στα εμπόδια που αντιμετωπίζουν τα άτομα με αναπηρία για την πλήρη συμμετοχή τους στην κοινωνία.
Τόσο ο στιγματισμός όσο και τα εμπόδια που συναντούν τα άτομα με αναπηρία στην καθημερινή τους ζωή βρίσκονται σε άμεση συνάρτηση με το είδος και τη βαρύτητα της αναπηρίας. Το στίγμα δεν αφορά μόνο το άτομο που νοσεί αλλά και την οικογένειά του. Συνεπώς επιβαρύνεται η κατάσταση του ατόμου, περιπλέκονται οι σχέσεις μέσα στην οικογένεια και δυσχεραίνει ο βίος και των δύο στην κοινότητα.
Εάν το άτομο συμμερίζεται το στίγμα σε βάρος του, όπως συμβαίνει συχνά, τότε μιλάμε για αυτοστιγματισμό. Στην περίπτωση αυτή το άτομο έχει αρνητικές πεποιθήσεις για τον εαυτό του (αδύναμος, ανάξιος), δοκιμάζει αρνητικά συναισθήματα (χαμηλή αυτοεκτίμηση, αναποτελεσματικός) και τέλος η συμπεριφορά του είναι ανάλογη των διακρίσεων που υφίσταται (δεν προσπαθεί και αποτυγχάνει στη δημιουργία σχέσεων με τους άλλους, στην αναζήτηση εργασίας). Η ανάκτηση της αυτοπεποίθησης αποτελεί δύσκολο αλλά ουσιαστικό μέρος της ψυχολογικής υποστήριξης του ατόμου.
Οι στρατηγικές για την καταπολέμηση του στίγματος και των συνεπειών του μπορεί να διακριθούν σε τρεις μορφές: α) διαμαρτυρία προς τα Μ.Μ.Ε. και παράλληλη ενημέρωση για τα δικαιώματα, β) αγωγή κοινότητας για την τροποποίηση των αρνητικών προκαταλήψεων, γ) η κοινωνική επαφή, γνωριμία και εξοικείωση με τα άτομα.
Τα άτομα με αναπηρία αποτελούν μία ανομοιογενή ομάδα πληθυσμού, οι ανάγκες των οποίων διαφοροποιούνται. Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να επιδειχθεί στα άτομα με αναπηρία που δεν μπορούν να αυτό-εκπροσωπηθούν, όπως είναι τα άτομα με αυτισμό, με νοητική υστέρηση, με πολλαπλές αναπηρίες, τα οποία χρειάζονται υποστηρικτικές υπηρεσίες στην καθημερινή τους ζωή.
Η έκταση και η ταχύτητα των τεχνολογικών μεταβολών, που επέρχονται στους περισσότερους κλάδους της οικονομίας, οδηγούν σε μεγαλύτερη επιλεκτικότητα της Αγοράς Εργασίας και επομένως στην αύξηση των κινδύνων Κοινωνικού Αποκλεισμού. Ο Κοινωνικός Αποκλεισμός εμφανίζεται σαν χαρακτηριστικό κυρίως των περισσότερο τρωτών εργαζομένων ή εκείνων που θα προσαρμοστούν δυσκολότερα στις μεταβολές αυτές, ιδίως εξαιτίας:
Πάρα πολύ συχνά τα παραπάνω δεδομένα εμφανίζονται συσσωρευμένα σε ορισμένες πληθυσμιακές ομάδες, όπως είναι τα άτομα με ειδικές ανάγκες.
Την τελευταία περίπου δεκαετία η ποιότητα ζωής, η κατοχύρωση δικαιωμάτων και η συμμετοχή στο κοινωνικό γίγνεσθαι των ειδικών πληθυσμιακών ομάδων (ΑΜΕΑ & άτομα τρίτης ηλικίας) αποτελούν βασικές προτεραιότητες στην ημερησία διάταξη των οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και αρκετών χωρών-μελών. Παρά τα σοβαρά προβλήματα που υφίστανται, διαπιστώνεται πλέον τόσο η ξεκάθαρη πολιτική βούληση, όσο και η ουσιαστική λήψη πρωτοβουλιών για τη βελτίωση της υφιστάμενης κατάστασης.
Κοινωνική ένταξη
Σήμερα είναι συνεχώς διευρυνόμενη η απαίτηση για συστηματική συμβολή και συνεργασία όλων των παραγόντων της Αγωγής (Οικογένειας, Σχολείου, Εκκλησίας, Κοινωνίας, Πολιτείας) στην προσπάθεια επίλυσης του σύνθετου προβλήματος της κοινωνικής ένταξης των ΑΜΕΑ. Η προσπάθεια θα καταβάλλεται όχι μόνο από την πλευρά του ιδίου του ΑΜΕΑ, αλλά και από την πλευρά των λοιπών μελών της οποιασδήποτε υποομάδας του κοινωνικού συνόλου, για την αυτόνομη και ανεξάρτητη συμμετοχή του στο κοινωνικό γίγνεσθαι.
Σημειώνουμε ότι χρησιμοποιούμε τον όρο κοινωνική ένταξη με το συνήθως εννοούμενο ή θεωρούμενο ως εννοιολογικό περιεχόμενό του, αυτό της κοινωνικής ενσωμάτωσης. Η κοινωνική ενσωμάτωση είναι το αποτέλεσμα των διαδικασιών κοινωνικοποίησης, η οποία περιλαμβάνει ενέργειες που ξεκινούν από την εκπαίδευση, την επαγγελματική κατάρτιση, τον επαγγελματικό προσανατολισμό και τη λειτουργική αποκατάσταση και ολοκληρώνονται με την επαγγελματική αποκατάσταση (αρχική ή επαγγελματική επανένταξη). Προϋπόθεση για κάθε περίπτωση είναι η αλληλοαποδοχή και η αλληλοαναγνώριση της ισοτιμίας όλων των μελών ενός συνόλου ή όλων των υποσυνόλων ενός συνόλου, δηλαδή η εξομοίωσή τους ως προς τη συμμετοχή τους στους κανόνες των υποχρεώσεων και των δικαιωμάτων, βάσει των οποίων λειτουργεί ένα περιβάλλον (οικογενειακό, σχολικό, εργασιακό, κοινωνικό).
Σύμφωνα με διάφορες προσεγγίσεις, για τη συμβολή της εργασίας στην επιβίωση και την ολοκλήρωση του ανθρώπου και της κοινωνίας, η εργασία παρέχει στον άνθρωπο, μεταξύ των άλλων, και τα εξής:
α) Ευκαιρίες να καλλιεργήσει και να αναπτύξει τις ικανότητές του, οι οποίες συμβάλλουν στην ανάπτυξη και τη μορφοποίηση της προσωπικότητάς του.
β) Δυνατότητες δημιουργίας ουσιαστικών σχέσεων με τα άλλα μέλη του κοινωνικού συνόλου, και οι σχέσεις αυτές,
γ) συνεπάγονται την ύπαρξη και λειτουργία της κοινωνίας αυτής και αντιστρόφως η ύπαρξη και η λειτουργία της κοινωνίας επιβάλλει τη δημιουργία των σχέσεων αυτών, οι οποίες και οδηγούν,
δ) Στην κοινωνική ενσωμάτωση του ανθρώπου.
Όμως, παρόλη την αναγκαιότητα κοινωνικής συμβίωσης των ανθρώπων, μέσω των δυνατοτήτων που προσφέρει η μέσω της εργασίας συμμετοχή στο κοινωνικό γίγνεσθαι, πολλοί άνθρωποι, για διάφορους λόγους (υποκειμενικούς ή και αντικειμενικούς) δεν έχουν ίσες ευκαιρίες προετοιμασίας και αναλογικής συμμετοχής σ’ αυτό. Η απουσία ορισμένων ανθρώπων από το κοινωνικό γίγνεσθαι έχει ως συνέπεια, είτε να μην αποκτούν οι άνθρωποι αυτοί προσωπική ταυτότητα (ελεύθερης προσωπικότητας) και να αλλοτριώνονται εξαρτώμενοι από το κατά συγκυρία περιβάλλον (οικογενειακό, ιδρυματικό, φιλανθρωπικό, παροχών κ.λπ.), είτε να περιθωριοποιούνται, να εξαθλιώνονται και να αποκόπτονται ή να απορρίπτονται από αυτό.
Κατά συνέπεια, η αγωγή και οι παράγοντες της αγωγής οφείλουν να προετοιμάζουν όλα τα μέλη, που συναπαρτίζουν την κοινωνία των ανθρώπων, έτσι ώστε η ελεύθερη και υπεύθυνη προσωπικότητα: α) Να καλλιεργείται με την ελεύθερη (στην οικογένεια και την κοινωνία) και την κατά σύστημα αγωγή (στις εκπαιδευτικές μονάδες γενικής και επαγγελματικής εκπαίδευσης). β) Να ενεργοποιείται με την εργασιακή- επαγγελματική- οικονομική ένταξη, ανάλογα με το ενδιαφέρον, που θα υπάρχει εκ μέρους του κάθε ανθρώπου, αλλά και τις υφιστάμενες υποκειμενικές και, κυρίως, αντικειμενικές δυνατότητες. γ) Να ενεργεί αμφίδρομα, δηλαδή τόσο προς την κατεύθυνση του άλλου, με τη συνεργασία των ΑΜΕΑ και των εκπροσώπων τους και με την αλληλοαποδοχή ΑΜΕΑ και μη ΑΜΕΑ, όσο και προς την κατεύθυνση του εαυτού του. Η αλληλοαποδοχή οδηγεί και στη μη παρεμπόδιση του ΑΜΕΑ εκ μέρους του μη ΑΜΕΑ, υπό τη μορφή στέρησης κάποιων δικαιωμάτων (εκπαίδευσης, αποκατάστασης, ένταξης), καθώς και στη μη παγίωση παροχών ή άλλων ενισχύσεων που οδηγούν σε οποιαδήποτε μορφή εξάρτησης.
Η πρόληψη και η καταπολέμηση του αποκλεισμού από τον εργασιακό και κοινωνικό βίο ομάδων πληθυσμού που αντιμετωπίζουν σύνθετα προβλήματα υγείας (αναπηρία, ψυχική νόσο κ.ά.) αποτελούν τη βάση του στρατηγικού σχεδιασμού του Άξονα 4 του ΕΠ «Ανάπτυξη ανθρώπινου δυναμικού» 2007-2013. Στους γενικούς στόχους του Άξονα περιλαμβάνονται η αναβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών ψυχικής υγείας σύμφωνα με τον Εθνικό σχεδιασμό, καθώς και η περαιτέρω προώθηση ενός νέου λειτουργικού μοντέλου ανοιχτής φροντίδας των ΑΜΕΑ.
ΟΜΑΔΕΣ ΑΜΕΣΑ ΩΦΕΛΟΥΜΕΝΩΝ
Οι ομάδες-στόχοι του Άξονα αντιστοιχούν σε κατηγορίες του πληθυσμού που αντιμετωπίζουν μείζονα κίνδυνο κοινωνικού αποκλεισμού εξαιτίας σωρευτικών παραγόντων, καθώς επίσης και οι εμπλεκόμενοι στη διαδικασία φροντίδας τους.
Οι ωφελούμενοι των παρεμβάσεων σε ό,τι αφορά την εδραίωση της μεταρρύθμισης στον τομέα της ψυχικής υγείας είναι άτομα με προβλήματα ψυχικής υγείας που διαβιούν στην κοινότητα, χρόνιοι ψυχικά ασθενείς με μακρόχρονη νοσηλεία, μέλη οικογενειών και φροντιστές ατόμων με προβλήματα ψυχικής υγείας, καθώς και εθελοντές του τομέα της ψυχικής υγείας.
Οι ωφελούμενοι των παρεμβάσεων σε ό,τι αφορά τον αποϊδρυματισμό και την προώθηση της αυτόνομης διαβίωσης είναι άτομα με αναπηρία ή σε άσχημη κατάσταση υγείας λόγω γήρατος, άτομα που διαβιούν σε δομές ιδρυματικής περίθαλψης, μέλη οικογενειών και φροντιστές ατόμων με αναπηρίες, και τέλος επαγγελματίες και εθελοντές του τομέα κοινωνικής φροντίδας.
ΔΡΑΣΕΙΣ – ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ
Για την εξυπηρέτηση των στρατηγικών στόχων του ΥΥΚΑ προβλέπεται η υλοποίηση δύο δράσεων, οι οποίες θα χρηματοδοτηθούν ως προς τις λειτουργικές τους δαπάνες από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο με 300 εκατ. ?, ενώ οι υποδομές των νέων δομών θα χρηματοδοτηθούν από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης μέσω των Περιφερειακών Επιχειρησιακών Προγραμμάτων 2007-2013, και έχουν ως εξής:
Δράση 1: Εδραίωση της μεταρρύθμισης στον τομέα της Ψυχικής Υγείας.
Δράση 2: Αποϊδρυματισμός ΑΜΕΑ και πολιτικές προώθησης στην αυτόνομη διαβίωση.
Αναλυτικότερα:
Δράση 1: Εδραίωση της μεταρρύθμισης στον τομέα της Ψυχικής Υγείας
Στη συγκεκριμένη Δράση προβλέπονται οι ακόλουθες παρεμβάσεις/ κατηγορίες πράξεων:
• Ψυχοκοινωνική αποκατάσταση – Πρόληψη της μετάπτωσης σε χρονιότητα των νέων περιστατικών – Αποκατάσταση ατόμων με προβλήματα ψυχικής υγείας που διαβιούν στην κοινότητα.
• Εξασφάλιση της συνεχούς φροντίδας – Μετασχηματισμός Ψυχιατρικών Νοσοκομείων – Ολοκλήρωση της κάλυψης των αναγκών περίθαλψης σε κοινοτικές δομές.
• Οριζόντια- διατομεακά προγράμματα πρόληψης των διαταραχών σε επιλεγμένους πληθυσμούς «υψηλού κινδύνου», προαγωγής της ψυχικής υγείας, κινητοποίησης εθελοντών, ενίσχυσης της συλλογικής έκφρασης των χρηστών υπηρεσιών ψυχικής υγείας και συνηγορίας, ενημέρωσης-εκπαίδευσης του κοινού και καταπολέμησης του στίγματος και των προκαταλήψεων.
• Παρακολούθηση, προτυποποίηση, αξιολόγηση και πιστοποίηση υπηρεσιών ψυχικής υγείας και κατάρτιση επαγγελματιών και στελεχών άλλων τομέων.
Δράση 2: Αποϊδρυματισμός ΑΜΕΑ και πολιτικές προώθησης στην αυτόνομη διαβίωση
Ο μέγιστος αριθμός ατόμων που εκτιμάται ως βάση υπολογισμού των δεδομένων αποϊδρυματοποίησης μέσω της ανάπτυξης ενός Εθνικού Δικτύου Δομών την περίοδο 2007-2013 ανέρχεται σε 2.010 άτομα για τον υπολογισμό των αντίστοιχων Δεικτών των Δραστηριοτήτων των μονάδων Κοινωνικής Ένταξης και Αποκατάστασης (ΜΚΕΑ).
Για τις Στέγες Υποστηριζόμενης Διαβίωσης (ΣΥΔ), οι οποίες αφορούν ΑΜΕΑ που διαβιούν με την οικογένεια, δεν υπάρχουν καταγεγραμμένα επίσημα στοιχεία και εκτιμάται ότι ο αριθμός τους ανέρχεται στα 10.000 άτομα περίπου, λαμβάνοντας υπόψη:
α) το γενικό πληθυσμό ΑΜΕΑ της χώρας,
β) το ποσοστό του παραπάνω πληθυσμού που χρησιμοποιούν τις υπηρεσίες πρόνοιας και αφορούν άτομα κάτω από το όριο της φτώχειας και
γ) το ποσοστό του πληθυσμού που θεωρείται ότι μπορεί να θεωρηθεί επωφελούμενος πληθυσμός για τις ΣΥΔ.
Η ανάπτυξη ενός «ανοικτού» μοντέλου περίθαλψης κοινωνικής φροντίδας που θα αξιοποιήσει τα αποτελέσματα της πιλοτικής εφαρμογής των παρεμβάσεων του Γ’ ΚΠΣ επιβάλλει πλέον την υιοθέτηση νέων στρατηγικών αποϊδρυματισμού, οι οποίες θα συνδυασθούν με συντονισμένες πολιτικές πρόληψης των διαδικασιών παραπομπής και διαβίωσης σε δομές κλειστής φροντίδας.
Οι στρατηγικές αυτές ενσωματώνουν διαστάσεις πρόληψης, φροντίδας και αποκατάστασης, προωθώντας τις σύγχρονες απαιτήσεις βιωσιμότητας και αποτελεσματικότητας των συστημάτων κοινωνικής φροντίδας που αναδεικνύονται από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Μοντέλο.
Στη συγκεκριμένη Δράση προβλέπονται οι εξής παρεμβάσεις/ κατηγορίες πράξεων:
Α: Πρόληψη του ιδρυματισμού και του στιγματισμού ατόμων με προβλήματα αναπηρίας
Β: Ανάπτυξη στρατηγικών αποϊδρυματισμού.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Τα αναμενόμενα αποτελέσματα των προτεινόμενων παρεμβάσεων του ΕΠ, σε ό,τι αφορά την εδραίωση της μεταρρύθμισης στον τομέα της ψυχικής υγείας κατηγοριοποιούνται ως εξής:
Για τα άμεσα ωφελούμενα άτομα με προβλήματα ψυχικής υγείας:
• Επίτευξη υψηλού βαθμού κοινωνικής ενσωμάτωσης και (επαν)ένταξής τους στην αγορά εργασίας και επίτευξη υψηλού βαθμού αυτονομίας και κοινωνικοοικονομικής δραστηριότητας.
• Ελαχιστοποίηση ή/ και εξάλειψη των κινδύνων απομάκρυνσης και αποκλεισμού των ατόμων με προβλήματα ψυχικής υγείας από την αγορά εργασίας και μεγιστοποίηση των ευκαιριών αξιοπρεπούς διαβίωσης αυτών μέσα στο οικογενειακό, κοινωνικό και εργασιακό τους περιβάλλον.
• Μείωση και εξάλειψη των προβλημάτων που δημιουργεί το στίγμα, οι διακρίσεις και τα αρνητικά κοινωνικά στερεότυπα για τα άτομα με προβλήματα ψυχικής υγείας.
• Αναμόρφωση του προνοιακού μοντέλου (από το προστατευτικό μοντέλο κλειστής φροντίδας, σε ανοιχτές αποκεντρωμένες δομές στήριξης και φροντίδας μέσα στην κοινότητα).
Για τα άμεσα ωφελούμενα άτομα με αναπηρίες, που διαβιούν σε ίδρυμα ή απειλούνται με εγκλεισμό σε ίδρυμα:
• Αποϊδρυματοποίηση και επανένταξη τουλάχιστον του 10% των ΑΜΕΑ που διαβιούν σε κλειστές δομές περίθαλψης και πρόληψη ιδρυματοποίησης τουλάχιστον 17% των ΑΜΕΑ, που απειλούνται με ιδρυματισμό.
• Κοινωνική επανένταξη ΑΜΕΑ με τη συμμετοχή της κοινότητας μέσω προγραμμάτων ψυχοκοινωνικής στήριξης και κοινωνικής συμμετοχής, καθώς και εναλλακτικών μορφών απασχόλησης.
• Προετοιμασία των περιθαλπομένων αλλά και του προσωπικού που ήδη εργάζεται στα ιδρύματα, για την ένταξή τους σε δομές ημιαυτόνομης και αυτόνομης διαβίωσης.
• Αποδοχή της κοινότητας και στήριξη της προσπάθειας για την προετοιμασία ένταξης στην κοινωνική και οικονομική ζωή των ΑΜΕΑ.
• Ανάπτυξη Μονάδων Αξιολόγησης της αναπηρίας και εφαρμογή για την αξιολόγηση χιλιάδων αναπήρων.
Για τις οικογένειες και τους φροντιστές των ατόμων με προβλήματα ψυχικής υγείας και ΑΜΕΑ:
• Επίτευξη υψηλού βαθμού αποφόρτισης των οικογενειών και των φροντιστών, και ιδιαίτερα των γυναικών, ώστε να παραμείνουν ενεργοί πολίτες στο κοινωνικό και εργασιακό πεδίο.
• Απόκτηση δεξιοτήτων αποτελεσματικής αντιμετώπισης του «φορτίου φροντίδας» των ατόμων με προβλήματα ψυχικής ή σωματικής υγείας με αποτέλεσμα την ενδυνάμωση και την κινητοποίηση των ασθενών και των συγγενών τους.
Για το ανθρώπινο κεφάλαιο του τομέα:
• Βελτιστοποίηση της συμμετοχής των επαγγελματιών ψυχικής υγείας και κοινωνικής αλληλεγγύης, αλλά και στελεχών άλλων τομέων και εθελοντών, στις παρεμβάσεις για την ψυχική υγεία και τον αποϊδρυματισμό ΑΜΕΑ, με όρους αποτελεσματικότητας και αποδοτικότητας
• Δημιουργία ή/ και διατήρηση άνω των 5.000 θέσεων εργασίας.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ
Μέσω της απαρτίωσης των παρεχόμενων υπηρεσιών σε επίπεδο Τομέα Ψυχικής Υγείας και του εκσυγχρονισμού των συστημάτων κοινωνικής προστασίας και κοινωνικο-οικονομικής ένταξης θα επιτευχθεί αναβάθμιση της ποιότητας των παρεχομένων υπηρεσιών. Εκτός όμως από τα παραπάνω οφέλη, θα υπάρξουν θετικές επιπτώσεις για την κοινωνία ευρύτερα, μέσω της ενίσχυσης της κοινωνικής αλληλεγγύης, της βελτίωσης των όρων και προϋποθέσεων αποδοχής της διαφορετικότητας και, εντέλει, της διεύρυνσης της κοινωνικής συνοχής.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Κοινοποιήστε:
Σχετικά
By eduportal • Ειδική Αγωγή • 0 • Tags: κοινωνική επανένταξη