Μπορεί η δύναμη της αδελφικής σχέσης να κρατήσει για πάντα;

Γράφει ο Ψυχολόγος-Οικογενειακός Σύμβουλος Γιάννης Ξηντάρας (paidi-efivos.gr)  

Κάθε παιδί αφότου έρθει στη ζωή έχει μια μοναδική και αναπόσπαστη σχέση με τους γονείς του. Αυτού του είδους η σχέση είναι ένας έντονος δεσμός που απαιτεί από το παιδί την αποκλειστική ενασχόληση των γονέων του μαζί του. Αυτή η αποκλειστικότητα όμως αλλάζει όταν στην οικογένεια έρχεται και ένα νέο μέλος. Όταν εισέλθει το νέο μέλος μέσα στην οικογένεια, μεταβάλλονται όχι μόνο οι ρόλοι αλλά και τα συναισθήματα του κάθε μέλους και κυρίως του πρώτου παιδιού που (μπορεί να) το θεωρεί εχθρό του.

Το νέο μέλος της οικογένειας, όπως είναι φυσικό, χρειάζεται περισσότερη φροντίδα και σαν αποτέλεσμα είναι όλα τα βλέμματα να πέφτουν πάνω του. Έτσι το πρώτο παιδί αισθάνεται να παραγκωνίζεται και να χάνει την στοργή και την αποκλειστική αγάπη που του είχαν οι γονείς ή (στην καλύτερη περίπτωση) βλέπει να μοιράζεται την αγάπη των γονιών του με ένα άλλο παιδί και δεν μπορεί να το ανεχτεί. Κάτι τέτοιο έχει σαν επακόλουθο το πρωτότοκο παιδί να έρχεται αντιμέτωπο με αρνητικά συναισθήματα και κυρίως αυτό της ζήλιας και του μίσους.

Γονείς ψυχραιμία: Τις περισσότερες φορές τα αρχικά συναισθήματα μίσους και ζήλιας δεν κρατούν για πάντα. Μειώνονται μέρα με τη μέρα και το πρωτότοκο παιδί αρχίζει και συνηθίζει το νέο μέλος της οικογένειας. Παύει να το βλέπει ανταγωνιστικά και αναπτύσσει μία γερή συμμαχία και μία στενή φιλία που θα κρατήσει για μια ζωή. Πλέον τα αρνητικά συναισθήματα αντικαθίστανται με στοργή, αγάπη, αλληλεγγύη, συνεργατικότητα και ισότητα ανάμεσα σε όλα τα μέλη της οικογένειας.

Η σχέση με τα αδέρφια εξελίσσεται σε μία μοναδική και δυνατή σχέση που δεν υπάρχει όμοιά της. Είσαι τόσο πιστός σε αυτή τη σχέση που δεν μπορείς να αρνηθείς οτιδήποτε και αν σου ζητήσει ο αδερφός  ή η αδερφή σου… Ζεις τόσα πολλά κάτω από την ίδια στέγη και αποκτάς κοινές εμπειρίες και κοινά βιώματα. Ακόμη και όταν υπάρχουν τσακωμοί και διαμάχες μέσα στην οικογένεια τα αδέρφια σχηματίζουν μία «ομάδα» που μπορούν να υπερνικήσουν οτιδήποτε δυσάρεστο συμβεί μέσα στο σύστημα της οικογένειας.

Μεγαλώνοντας η σχέση αυτή γίνεται όλο και πιο δυνατή, δεν σταματάει να υπάρχει ποτέ ακόμη και αν ο καθένας «τραβήξει» το δρόμο του, ακόμη και αν ξεκινήσει μια δικιά του ζωή, ακόμη και αν παντρευτεί και κάνει παιδιά. Η σχέση αυτή έχει γερά θεμέλια που δεν σπάνε (ή που θα ελπίζαμε να μην σπάνε) ποτέ.

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος-Οικογενειακός Σύμβουλος, τ.συνεργ. στο Νοσοκομείο Παίδων “Αγία Σοφία”, μέλος της Ελληνικής Εταιρίας Εφηβικής Ιατρικής και του Ευρωπαϊκού Συλλόγου Ψυχοθεραπείας. Απόφοιτος Ε.Κ.Π.Α, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”.