Σημασία έχει να τα αναγνωρίζουμε, να τα διορθώνουμε και να προχωράμε εμπρός.
Το ίδιο ισχύει και για την σχέση ενός γονιού με το παιδί του. Κανείς γονιός δεν είναι τέλειος. Όλοι κάνουμε λάθη.
Σημασία έχει να καταλαβαίνουμε το λάθος μας ώστε να μην το επαναλαμβάνουμε, να το διορθώνουμε και τότε τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν… Οι αστοχίες μπορούν αν γίνουν είτε με πράξεις είτε με λόγια. Μερικές κουβέντες δεν βοηθούν, μερικές κουβέντες μπλοκάρουν τα παιδιά, τους στερούν την δυνατότητα και το δικαίωμα να εκφραστούν, να μάθουν, ακόμη και αν χρειαστεί να κάνουν λάθος. ¨όμως οι γονείς, συχνά, δεν θέλουμε αυτό ή δεν το αντέχουμε ή δεν το καταλαβαίνουμε και τότε επεμβαίνουμε με φράσεις όπως:
«μην κλαις πια, σταμάτα….»
«αμάν, όλο τα ίδια κάνεις….»
«κάντο επειδή στο λέω εγώ!»
«Θα το πω στον πατέρα σου (ή την μητέρα σου)…»
«….ναι αλλά δεν είναι σαν του….»
Όχι έτσι… άστο θα το κάνω εγώ….»
Είναι φράσεις που λίγο-πολύ όλοι έχουμε χρησιμοποιήσει, είτε το παραδεχόμαστε έιτε όχι (καλό θα ήταν να το παραδεχτούμε, εξάλλου είπαμε κανείς δεν είναι τέλειος). Τι συμβαίνει όμως όταν ένα παιδί ακούει τον γονιό του να μιλάει με αυτόν τον τρόπο.
Τα παιδιά αποκαρδιώνονται, αποθαρρύνονται και απογοητεύονται.
Νοιώθουν ότι δεν είναι αποδεκτά, ότι δεν αρκούν έτσι όπως είναι, έτσι όπως κάνουν….
Διαμορφώνουν μια ελλιπή και μειωμένη αυτοεικόνα σε σχέση με τις δυνατότητές τους.
Σε κάθε περίπτωση δεν τα βοηθάμε στην κατεύθυνση του να νοιώσουν αυτοπεποίθηση, ασφάλεια και αυτάρκεια για τον εαυτό τους, την αξία τους και τις δυνατότητές τους.
Χρειάζεται επιβράβευση, αποδοχή και αγάπη. Δεν χρειάζεται κριτική, αποδοκιμασία και απόρριψη.
Όλα τα παραπάνω βέβαια καλό θα ήταν να διευκρινιστεί ότι αποτελούν μια γενική εκτίμηση της γονεικής σχέσης και φυσικά η κάθε περίπτωση και η κάθε οικογένεια καλό θα ήταν να αξιολογηθούν σύμφωνα με τα ει-δικά τους χαρακτηριστικά.
ΟΓιάννης Ξηντάραςείναι Ψυχολόγος-Οικογενειακός Σύμβουλος, τ.συνεργ. στο Νοσοκομείο Παίδων “Αγία Σοφία”, μέλος της Ελληνικής Εταιρίας Εφηβικής Ιατρικής και του Ευρωπαϊκού Συλλόγου Ψυχοθεραπείας. Απόφοιτος Ε.Κ.Π.Α, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”.
Χρησιμοποιούμε cookie για την εξατομίκευση περιεχομένου και διαφημίσεων, την παροχή λειτουργιών κοινωνικών μέσων και την ανάλυση της επισκεψιμότητάς μας. Αποδέχεστε το cookie; ΑποδοχήΠερισσότερα
Ιδιωτικότητα & Cookies
Privacy Overview
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are as essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
wpDiscuz
0
0
Θα θέλαμε να γνωρίζουμε την άποψή σας, παρακαλούμε αφήστε ένα σχόλιο!x
Μαρ 6 2018
Κανείς γονιός δεν είναι τέλειος. Όλοι κάνουμε λάθη
Γράφει ο Ψυχολόγος-Οικογενειακός Σύμβουλος Γιάννης Ξηντάρας (paidi-efivos.gr)
Κανείς δεν είναι τέλειος. Όλοι κάνουμε λάθη.
Σημασία έχει να τα αναγνωρίζουμε, να τα διορθώνουμε και να προχωράμε εμπρός.
Το ίδιο ισχύει και για την σχέση ενός γονιού με το παιδί του. Κανείς γονιός δεν είναι τέλειος. Όλοι κάνουμε λάθη.
Σημασία έχει να καταλαβαίνουμε το λάθος μας ώστε να μην το επαναλαμβάνουμε, να το διορθώνουμε και τότε τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν… Οι αστοχίες μπορούν αν γίνουν είτε με πράξεις είτε με λόγια. Μερικές κουβέντες δεν βοηθούν, μερικές κουβέντες μπλοκάρουν τα παιδιά, τους στερούν την δυνατότητα και το δικαίωμα να εκφραστούν, να μάθουν, ακόμη και αν χρειαστεί να κάνουν λάθος. ¨όμως οι γονείς, συχνά, δεν θέλουμε αυτό ή δεν το αντέχουμε ή δεν το καταλαβαίνουμε και τότε επεμβαίνουμε με φράσεις όπως:
«μην κλαις πια, σταμάτα….»
«αμάν, όλο τα ίδια κάνεις….»
«κάντο επειδή στο λέω εγώ!»
«Θα το πω στον πατέρα σου (ή την μητέρα σου)…»
«….ναι αλλά δεν είναι σαν του….»
Όχι έτσι… άστο θα το κάνω εγώ….»
Είναι φράσεις που λίγο-πολύ όλοι έχουμε χρησιμοποιήσει, είτε το παραδεχόμαστε έιτε όχι (καλό θα ήταν να το παραδεχτούμε, εξάλλου είπαμε κανείς δεν είναι τέλειος). Τι συμβαίνει όμως όταν ένα παιδί ακούει τον γονιό του να μιλάει με αυτόν τον τρόπο.
Τα παιδιά αποκαρδιώνονται, αποθαρρύνονται και απογοητεύονται.
Νοιώθουν ότι δεν είναι αποδεκτά, ότι δεν αρκούν έτσι όπως είναι, έτσι όπως κάνουν….
Διαμορφώνουν μια ελλιπή και μειωμένη αυτοεικόνα σε σχέση με τις δυνατότητές τους.
Σε κάθε περίπτωση δεν τα βοηθάμε στην κατεύθυνση του να νοιώσουν αυτοπεποίθηση, ασφάλεια και αυτάρκεια για τον εαυτό τους, την αξία τους και τις δυνατότητές τους.
Χρειάζεται επιβράβευση, αποδοχή και αγάπη. Δεν χρειάζεται κριτική, αποδοκιμασία και απόρριψη.
Όλα τα παραπάνω βέβαια καλό θα ήταν να διευκρινιστεί ότι αποτελούν μια γενική εκτίμηση της γονεικής σχέσης και φυσικά η κάθε περίπτωση και η κάθε οικογένεια καλό θα ήταν να αξιολογηθούν σύμφωνα με τα ει-δικά τους χαρακτηριστικά.
Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος-Οικογενειακός Σύμβουλος, τ.συνεργ. στο Νοσοκομείο Παίδων “Αγία Σοφία”, μέλος της Ελληνικής Εταιρίας Εφηβικής Ιατρικής και του Ευρωπαϊκού Συλλόγου Ψυχοθεραπείας. Απόφοιτος Ε.Κ.Π.Α, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”.
Κοινοποιήστε:
Σχετικά
By eduportal • Αγωγή Υγείας • 0