Πώς η αρχιτεκτονική ενός σχολείου επηρεάζει και τη διδασκαλία;

Ποιος αφαίρεσε τις αίθουσες από αυτό σχολείο; Σε κάποιες χώρες, όταν αναφέρονται στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση είναι πολύ πιθανόν να εννοούν και τη λειτουργία σχολείων χωρίς τις παραδοσιακές αίθουσες διδασκαλίας.

Η κυβέρνηση της Δανίας τόλμησε, από το 2005, να προωθήσει ένα ανάλογο καινοτόμο σχέδιο για τη μεταρρύθμιση της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, με τη δημιουργία ενός σχολείου που κάνει αρκετούς εκπαιδευτικούς και μαθητές, ανά τον κόσμο, να το παρατηρούν έκπληκτοι.

Πρόκειται για το Κολέγιο Ørestad της Κοπεγχάγης : ένα πρωτότυπο σχολείο που σχεδιάστηκε για να ενισχύσει τις καινοτόμες εκπαιδευτικές μεθόδους της νέας χιλιετίας, την ανάπτυξη της αυτοκατευθυνόμενης μάθησης και τις καινούργιες ιδέες που εγκαθιδρύει η παγκόσμια οικονομία.

Το πρώτο βήμα για τη δημιουργία του «εκκεντρικού» σχολείου ξεκίνησε από την αρχιτεκτονική του. Το δανέζικο αρχιτεκτονικό γραφείο 3XN ανέλαβε το σχεδιασμό του και αποκάλυψε μια ριζοσπαστική πρόταση, δημιουργώντας ένα πρωτόγνωρο περιβάλλον μάθησης.

Ο εσωτερικός χώρος του σχολείου έχει οργανωθεί γύρω από μια τεράστια κεντρική σκάλα κι ένα φωτεινό αίθριο. Αν παρατηρήσεις νηφάλια την αρχιτεκτονική του, θα δεις ότι ο κεντρικός όροφος έχει το σχήμα ενός μπούμερανγκ, ενώ ο τρόπος που αναπτύσσονται οι περιστρεφόμενες πλάκες του δαπέδου, εκτός του ότι ανακαλεί το διάφραγμα μιας φωτογραφικής μηχανής, δημιουργεί τέσσερις διαφορετικές ζώνες μάθησης.

Με δυο λόγια, οι αρχιτέκτονες αξιοποίησαν τις έννοιες της διαφάνειας και της ευελιξίας, όχι για να εντυπωσιάσουν, αλλά για να συνδέσουν την αρχιτεκτονική με την νέα παιδαγωγική πρακτική της εξατομικευμένης και διεπιστημονικής μάθησης.

Το παμπάλαιο εργοστασιακό μοντέλο σχολείων με τις ενσωματωμένες σχολικές αίθουσες-κουτιά αντικαθίσταται από ένα ευέλικτο περιβάλλον με ποικίλους χώρους που ο ένας διαχέεται μέσα στον άλλον. Το νέο κτίριο προωθεί την αντανακλαστική, συνεργατική μάθηση, μιμούμενο τον τρόπο που οι έφηβοι σκέφτονται, μαθαίνουν και κοινωνικοποιούνται.

Αρκεί μια καθημερινή βόλτα στους χώρους του σχολείου για να δει κάποιος, κατεβαίνοντας  τη σπειροειδή ξύλινη σκάλα που συνδέει τους διαφορετικούς χώρους, τους μαθητές να συζητούν τα μαθήματά τους καθισμένοι σε πορτοκαλί πουφ, στις εξειδικευμένες ζώνες μάθησης.

Δεν είναι καθόλου περίεργο, επίσης, να συναντήσει δίπλα στο κινηματογραφικό συνεργείο μιας ομάδας φοιτητών που δουλεύει το τελευταίο της κινηματογραφικό σχέδιο, μια ομάδα μαθητών να τεμαχίζει βατράχια στο μάθημα ανατομίας. Υπάρχουν ελάχιστες παραδοσιακές αίθουσες διδασκαλίας και πουθενά το γραφείο διευθυντή.

«Ο σχεδιασμός του κτιρίου ενθαρρύνει τους καθηγητές να οργανώνουν μαθήματα που να αφορούν περισσότερο τους μαθητές», εξηγεί ο διευθυντής του σχολείου Allan Anderson. Και καταλήγει : «Στόχος μας είναι οι εκπαιδευτικοί να μιλούν πολύ λιγότερο και οι μαθητές να δουλεύουν, ελπίζουμε, πολύ περισσότερο, με πιο ενεργό τρόπο, καλύτερη επικοινωνία και με περισσότερες δυνατότητες για ανταλλαγή γνώσεων».

Πηγές : thalesandfriends.org,  Science in School